Ben de de hüzün var ama ağlamıyorum artık. Sadece nötrleştim duygusuzlaştım yaş aldıkça. Seni sevdiğini düşündüğün insanların alttan alta sevmediğini anlayınca, cidden en son yalnız kalıyorsun zaten. Aşka inancımı 25 yaşlarına kadar sürdürdüm sonra onunda yalan olduğunu anladım. Çalışmak istesem hangi müdür daha az enayi yerine koyar beni diye düşünüyorum. Asgari şartları bile çok görüyorlar. Yani pozitif bakmanın tek yolu ne gerçekten bilmiyorum. Karşı cinsin aldığı haklara sahip olamamak bile, toplumdaki cinsiyetle alakalı tonla sorunları bile dile getirmedim. Ülke şartlarında geçim derdin olmaması ve sağlığının en küçük sıkıntıda emin ellerde olduğunu bilmek için kelle koltukta çalışman veya hayatını, kendi zamanını hiçe sayman gerekiyor. Böyle bi asgari şarttan söz ediyoruz. Zamanında zulüm gören çokca imparatorluğun veya krallığın halkıyla aynı hissiyatı kaderi paylaşıyoruz, sadece beni tek pozitif yaklaştıran şey bu sanırım. Şu işin altından sağ çıkarsak ilerde anlatacağımız şeyl...
pdflerimin bir kısmını buraya yüklemek istedim